Deklarata e fundit e kryeministres së Serbisë, Ana Brnabiq, se kishin informacione se vrasja e presidentit të Serbisë, Aleksandar Vuçiq, ishte planifikuar në zbulimin e monumentit të Stefan Nemanjës në Beograd, e ktheu çështjen e rrezikimit të të parit të shtetit.
Në vitet e fundit, qeveria dhe tabloidët e regjimit kanë raportuar pafundësisht për sulme ndaj sigurisë së presidentit, por asnjë nga rastet e përmendura nuk ka marrë epilog deri më tani.
Konfiskimi i armëve në Jajinci, sulmi në Potoçari, thotë se vrasësit me pagesë Chaba Der i është dhënë detyrë të eliminojë Vuçiqin, pastaj përgjimi i automjetit presidencial në Topçiderska Zvezda janë vetëm disa nga atentatet e supozuara ndaj kreut të shtetit të Serbisë, raporton nova.rs.
Në çdo vend, edhe në vendin më pak të organizuar në botë, dyshimi se ishte planifikuar apo tentuar një atentat ndaj presidentit të shtetit do të shkaktonte një reagim urgjent të të gjitha institucioneve dhe do të zbulonte të gjitha rrethanat se kush, pse dhe me urdhër të kujt kërkohej të vritej njeriu i parë. Në Serbi, nga ana tjetër, gjërat duken krejtësisht ndryshe, transmeton Telegrafi.
“Një komplot i madh, një grusht shteti, një atentat ndaj presidentit Vuçiq” prej vitesh janë pjesë e faqeve të para të mediave pro-qeveritare, në të cilat pretendimet për kërcënimin e presidentit vendosen mbi bazën e fakteve shpesh të fabrikuara.
I fundit në serinë e shembujve të tillë ka ndodhur vetëm pak ditë më parë, kur kryeministrja e Serbisë, Ana Brnabiq, përsëriti se vrasja e Presidentit të Serbisë ishte planifikuar në zbulimin e monumentit të Stefan Nemanjës në Beograd.
“I gjithë tregimi ishte i tillë. Mendoj se kanë dashur ta vrasin para, gjatë dhe pas hapjes së monumentit të Stefan Nemanjës, por sot më duket se është prishur ai rrëfim. Ne do të vazhdojmë hetimet dhe nuk do të kursehet askush”, tha Brnabiq.
Koha në të cilën u vendos përsëri teza për kërcënimin ndaj presidentit, përshtatet në mënyrë të përkryer në të gjitha matricat e mëparshme, domethënë kur skandalet që përfshijnë udhëheqjen shtetërore janë nën syrin vigjilent të publikut.
Kësaj radhe gjërat që duhet të mbulohen janë sigurisht rritja e numrit të të infektuarve dhe të vdekurve nga coronavirusi, mungesa dhe mos respektimi i masave epidemiologjike, rritja e shpenzimeve elementare të jetesës, afera “Jovanjica” dhe “largimi” i inspektorëve Slobodan Milenkoviq dhe Dushan Mitiq nga MPB-ja e ka merituar arrestimin e Predrag Koluvijës dhe më pas vlerësimin e opozitës në kryeqytet.
Kur shihet e gjithë kjo, nuk është për t’u habitur që kryeministri ka reaguar, dhe i është rikthyer temës “të përtypur”, nga e cila nuk kishte asgjë, të paktën zyrtarisht, si herët e mëparshme.
Kështu, tabloidët kanë shkruar muaj më parë për tentativën për likuidimin e Vuçiqit në zbulimin e monumentit të Stefan Nemanjës. Ajo që ishte simptomatike ishte se u fol në mes të arrestimit të grupit të Veljko Belivuk dhe vënies në pah të lidhjeve të klanit kriminal të përmendur me kryesinë shtetërore.nga TaboolaRekomanduarMund t’ju interesojnë
Tabloidët prej muajsh përshkruajnë me detaje se si duhej të kryhej atentati dhe se në hambarin e stadiumit të Partizanit u gjet një snajper i destinuar për kreun e shtetit, por edhe se gjithçka ishte organizuar nga drejtuesit e një. të dy klaneve kriminale të Kotorrit.
Në fund, nga të gjitha informacionet rreth planeve për vrasjen e Presidentit të Serbisë, nuk kishte asgjë, duke pasur parasysh se aktakuza kundër Veljko Belivuk dhe anëtarëve të klanit të tij nuk e përmend me asnjë fjalë atentatin dhe se asnjë hetim nuk ka nisur.
Atentati i supozuar ndaj Vuçiqit filloi në kohën kur ai ishte kryeministër i Qeverisë së Serbisë dhe e para dhe më e rënda nga ekrani televiziv ndodhi në muajin korrik të vitit 2015, kur ai mori pjesë në përkujtimin e viktimave të Gjenocidit në Srebrenicë. Kush është përgjegjës për atë incident dhe me urdhër të kujt, dhe nëse është inskenuar nga shërbimet e sigurisë, siç u spekulua herë pas here në publik, ka mbetur e paqartë edhe sot e kësaj dite.
Një vit më pas ndodhi një atentat në Jajinci, kur pranë shtëpisë së familjes së kryeministrit të atëhershëm Vuçiq u zbuluan kuti me armë.
“Ne i lidhëm disa persona me disa hapësira, disa njerëz me disa objekte, disa njerëz i lidhëm me persona të tjerë që ishin përfshirë në akte të tilla. Por, nëse do t’ju thoja kush, çfarë, ku, kur dhe si, do t’i paralajmëroja ato që dimë ne”, tha dora e djathtë e atëhershme e presidentit të Serbisë, atëherë ministri i Policisë, Nebojsha Stefanoviq.
Natyrisht, nuk ka pasur asnjë hetim, por edhe informacione më të detajuara për armët e gjetura.
Viti i ardhshëm nuk kaloi pa një atentat, ndaj në vitin 2017 ra në sy një incident kur tre të rinj me një “Bentley” goditën makinën e presidentit Vuçiq në Dedinje.
Mediat e regjimit raportuan edhe një herë në një drejtim – ishte një sulm ndaj presidentit.
Gjatë vitit 2019, tentativa për vrasjen e Vuçiqit ka ndodhur më 5 nëntor 2019, të paktën sipas tabloideve, kur një grup qytetarësh janë mbledhur para vizitës së presidentit të Serbisë para RTS-së për t’i bërë disa pyetje.
Mediat pro-qeveritare e kanë vlerësuar si “përgatitje të linçimit të Vuçiqit para RTS-së”.
Duke gjykuar nga tabloidët, ofertë për të vrarë Vuçiqin ka pasur edhe atentatori Çaba Der, i cili po gjykohet për disa likuidime në Serbi dhe jashtë saj.
“Sot, atentatori Çaba Der zbuloi në policinë në Budapest se ka marrë ofertë nga dy organizata të ndryshme kriminale nga zona jonë për të vrarë presidentin Aleksandër Vuçiq”, thuhet në lajmin që raportojnë të gjitha tabloidët e regjimit.
Megjithatë, BIRN zbuloi dy muaj më vonë se vrasja e supozuar e Vuçiqit ishte përmendur në një kallëzim penal të shkruar nga Der më 25 gusht të vitit 2020. Në të, Der shkruan se kreu i grupit kriminal të Tivarit, Alan Kozar, i kërkoi atij që të vriste Vuçiqin në fund të vitit 2018, por që ai refuzoi.
Në të njëjtin raport, Der shkruan se kishte informacione se një nga liderët e klanit të skalpingut, Stevan Stamatoviq, po përgatiste atentatin ndaj Vuçiqit “gjë që e mori vesh edhe policia”.
E sigurt është se akuzat për atentatin ndaj Vuçiqit kryesisht kanë mbetur pa epilog. Këtë situatë e ilustron më së miri fakti se skandali i përgjimit të presidentit, për të cilin është raportuar intensivisht prej muajsh, por institucionet kompetente nuk kanë ndërmarrë ndonjë hap më konkret në këtë drejtim.
Praktikisht, hetimi është në vend. /Telegrafi/
